Śnieżka - Karkonosze

Śnieżka (czes. Sněžka, niem. Schneekoppe) jest najwyższym szczytem Karkonoszy oraz Sudetów. Jest także najwyższym szczytem Czech. Wznosi się na wysokość 1602 n.p.m na granicy polsko-czeskiej. Należy do Korony Europy oraz Korony Gór Polski.


Śnieżka stworzona jest zwłaszcza ze skał metamorficznych zwanych hornfelsami ( powstałych w rezultacie przeobrażenia łupków w rezultacie działania intrudującej magmy granitowej podczas okresu karbońskiego ), a w swojej podstawie, z granitu. Zbocze południowe, pocięte jest głębokimi żlebami. Od strony północnej dominuje stromo opadający skalny rumosz. Natomiast od wschodu spokojnie schodzi do Słonecznej Doliny.

Panuje tutaj wyjątkowy klimat podobny do tego jaki posiadamy za kołem podbiegunowym. Dlatego na niższych wysokościach aniżeli gdzie indziej w tych szerokościach geograficznych wykształciła się roślinność alpejska. Średnia roczna temperatura na Śnieżce tylko trochę przekracza 0°C. Średnia prędkość wiatru wynosi niemal 12m/s a zdarzają się zimowe miesiące gdy przekracza 25 m/s.

Ze szczytu można oglądać wspaniałe krajobrazy. Widoczność przy dobrych warunkach przekracza nawet 200 km. Nazwa Śnieżka wywodzi się z XIX wieku i wzięła się od przymiotnika śnieżna, czyli pokryta śniegiem.

• na Przełęcz Okraj (kierunek wschodni) i Równię pod Śnieżką – Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej
• na Przełęcz Okraj przez Skalny Stół (kierunek wschodni) i do Karpacza przez Mały Staw. Ze Śnieżki szlak schodzi Drogą Jubileuszową
• – Velká Úpa trasą pod wyciągiem krzesełkowym (czeski)

Projektor Acer K130

Kompaktowych wymiarów projektor mogący pomieścić się na dłoni wyświetlający obraz w rozdzielczości HD (1920x1080)/1280x800. Jasność 300 ANSI Lumenów wystarczy do normalnego oglądania bez potrzeby zaciemniania pomieszczenia a bardzo wysoki kontrast 10000:1 odpowiada za głębokie czernie i dobre odwzorowanie barw.

Projektor poza niewielkimi wymiarami, tylko 14x11x4cm cechuje również mała waga, jedyne 400g. Projektor Acer K130 umożliwia wyświetlenie obrazu o przekątnych od 17 do 100 cali. Długa żywotność lampy sięgająca 20000 godzin pozwoli na kilkuletnie, komfortowe używanie projektora. Acer K130 zaopatrzony jest w znaczną liczbę złącz, od gniazda zasilania poprzez złącze HDMI, AV, USB po czytnik kart microSD. Producent gwarantuje 2 letnią gwarancję na projektor oraz roczną gwarancję na lampę.

Cechy produktu:

• rozdzielczość WXGA (1280x800)
• kontrast 10000:1
• lampa o żywotności 20000 godzin

• technologia Laser LED
• niewielkie wymiary i waga

• jasność 300 ANSI Lumenów
• proporcje 16:10

Sklepy

Mokry Stawek

Mokry Stawek wchodzi w skład jednej z atrakcji na szlaku wiodącym z Przełęczy Krowiarki do schroniska w Markowych Szczawinach, nieco poniżej Górnego Płaju. Staw umiejscowiony jest u północnych podnóży Sokolicy. Jest największym naturalnym zbiornikiem wodnym w masywie Babiej Góry. Mieści się na terenie Babiogórskiego Parku Narodowego, na wysokości 1025 m n.p.m. Uznaje się go za standardowe jeziorko osuwiskowe, powstałe w wyniku lokalnych ruchów masowych (osuwisko) na podłożu karpackiego fliszu.

Powierzchnia stawu posiada średnio ok. 450 m², a jego średnia głębokość 2÷2,5 m.

Siwa Polana

Siwa Polana znajduje się na wysokości 935 m n.p.m. śródleśna polana u wylotu Doliny Chochołowskiej, na obrzeżu Tatr Zachodnich.



Znajduje się w odległości 1 km od skrzyżowania dróg, przez które przebiega droga Zakopane – Witów – Czarny Dunajec. Od skrzyżowania do polany wiedzie asfaltowa droga. W pobliżu drogi mieszczą się domy z noclegami dla turystów, gazdówka. Na polanie wiosną kwitną krokusy, a jesienią zimowit jesienny. Siwa Polana jest jest najniżej położonym miejscem, gdzie naturalnie występuje bardzo rzadka i bardzo ładnie wyglądająca roślina tatrzańska – pełnik siedmiogrodzki. Na południowym końcu polany, przy drodze skałka i pamiątkowy nagrobek w miejscu, gdzie 27 grudnia 1939 r. gestapo rozstrzelało 9 Polaków.

Siwa Polana, kiedyś koszona i intensywnie wypasana, aktualnie jest w dalszym ciągu użytkowana pastersko, prowadzi się tutaj kulturowy wypas owiec i bydła, można kupić oscypki i bundz. Znajduje się na niej kilka stylowych szałasów, bacówka i dom mieszkalny i zabudowania gospodarcze.

Jest punktem początkowym zwiedzania Doliny Chochołowskiej. Można do niej dojechać samochodem lub busem. Dalej obowiązuje zakaz wjazdu pojazdów zmechanizowanych. Na polanie znajduje się parking płatny, końcowy przystanek busów, wypożyczalnia górskich rowerów, bufety, karczma, sklepik, kolejka „Rakoń” i punkt sprzedaży biletów wstępu do parku narodowego. Bilety sprzedaje tutaj nie TPN, ale Wspólnota Leśna Uprawnionych Ośmiu Wsi z siedzibą w Witowie, do której należy obszar Doliny Chochołowskiej i Lejowej. Dalej można wędrować pieszo. Czas przejścia: do Polany Chochołowskiej (7,5 kilometrów) 1:55 h , kolejką turystyczną „Rakoń”, która kursuje co pół godziny i dojeżdża do polany Huciska, rowerem. Funkcjonuje wypożyczalnia rowerów, którymi można dojechać dalej aniżeli kolejką traktorową, bo do leśniczówki, bryczką góralską, jaką można dojechać jeszcze dalej – do samej Polany Chochołowskiej. Górnym skrajem polany, na obrzeżach lasu prowadzi zielony szlak z Kir w pobliżu wylotu Doliny Lejowej na południowo-zachodni skraj Siwej Polany, gdzie łączy się z asfaltową drogą wchodzącą na teren TPN i prowadzi dalej dnem Doliny Chochołowskiej do schroniska PTTK na Polanie Chochołowskiej. Szlak jest przedłużeniem Drogi pod Reglami.

Czas przejścia z Kir na Siwą Polanę: 50 min w obie strony
Czas przejścia z Siwej Polany do schroniska: 1:55 h, ↓ 1:30 h
Czas przejścia szosą od połączenia ze szlakiem do parkingu i punktu opłat: 15 min w obie strony

Dolina Chochołowska

Dolina Chochołowska jest największą i najdłuższą doliną w polskich Tatrach, znajdująca się na zachodnim brzegu polskich Tatr Zachodnich i wyznaczająca orograficznie lewą odnogę doliny Czarnego Dunajca. Zajmuje areał ponad 35 km2 i posiada długość ok. 10 kilometrów. Jest doliną walną. Administracyjnie znajduje się na terenie wsi Witów.

Dolina Chochołowska stworzony jest z dwóch kluczowych rodzajów skał. Część południową (górną), powyżej Wyżniej Bramy Chochołowskiej budują skały krystaliczne – gnejsy i granity. Część północną (dolną) budują skały osadowe – łupki, wapienie kredowe i triasowe dolomity. Różne jest również pochodzenie geologiczne tych sekcji doliny. W górnej sekcji, powyżej Wyżniej Bramy Chochołowskiej dominują odmiany geologiczne wytworzone przez lodowiec, w sekcji dolnej, gdzie nie dochodził lodowiec, przestrzeń modelowana była zwłaszcza przez Chochołowski Potok i krasowe zjawiska. Efektem tych zjawisk krasowych są również liczne jaskinie z największą Szczeliną Chochołowską na czele, jednakże żadna z nich nie nadaje się do udostępnienia turystycznego.
 
W dolnej części, o długości ok. 4 km tworzy głęboki wąwóz, na którym tak samo jak w Dolinie Kościeliskiej występują przewężenia, zwane bramami. Są dwa takie przewężenia: Niżnia Brama Chochołowska i Wyżnia Brama Chochołowska. Górna część doliny rozdziela się na trzy główne ramiona: Dolinę Starorobociańską, Dolinę Chochołowską Wyżnią i Dolinę Jarząbczą. Oprócz tych nadrzędnych odgałęzień Dolina Chochołowska ma jeszcze dużo mniejszych dolin: Mała Sucha Dolina, Wielka Sucha Dolina, Dolina Huciańska, Głębowiec, Długa, Dudowa, Trzydniowiańska, Kryta, Wielkie Koryciska, Małe Koryciska a także mnóstwo żlebów.



– opis wędrówki dnem doliny, którym od Siwej Polany wiedzie zielony szlak turystyczny. Czasy przejścia i odległości są podane od punktu opłat na Siwej Polanie, na podstawie mapy i przewodnika J. Nyki.

• Roztoki (osiedle wsi Witów) – wylot Doliny Chochołowskiej przy szosie Zakopane – Chochołów
• 1 km od szosy – Siwa Polana – do tego miejsca dojechać można samochodem. Dalej pieszo, rowerem, dorożką konną lub kolejką traktorową. Na południowo-zachodnim krańcu polany do szosy dołącza zielony szlak z Kir (przedłużenie Drogi pod Reglami)

– czas przejścia do Kir: 50 min w obie strony
– czas przejścia od tego punktu do schroniska: 1:55 h, ↓ 1:30 h

• 400 m – po prawej stronie dwie strzeliste Siwiańskie Turnie
• 50 min – polana Huciska – do tego miejsca dojeżdża kolejka traktorowa z Siwej Polany
• 55 min – Niżnia Brama Chochołowska – ciasny wąwóz skalny. Tuż powyżej niego, po lewej stronie ścieżka do ogromnego wywierzyska – Wywierzyska Chochołowskiego
• 1:10 h – Polana pod Jaworki – niewielka polana z malowniczymi skałami

– z lewej strony szlak czarny (Ścieżka nad Reglami) do Doliny Kościeliskiej przez Niżnią Polanę Kominiarską i Przysłop Kominiarski. Czas przejścia na Cudakową Polanę: 2:05 h, z powrotem 2 h

• 1:25 h – Wyżnia Brama Chochołowska – po raz drugi dolina ścieśnia się w skalny wąwóz
• 1:30 h – na lewo odgałęziają się dwa szlaki turystyczne:

– żółty do schroniska PTTK na Hali Ornak przez Iwaniacką Przełęcz. Czas przejścia: 2:20 h, z powrotem 2:25 h
– czarny na Siwą Przełęcz przez Starorobociańską Polanę i Starorobociańską Rówień. Czas przejścia: 2:30 h, ↓ 2 h

• 1:45 h – polana Trzydniówka – na lewo odgałęzienie:

– czerwony szlak przez Krowiniec i Kulawiec na Trzydniowiański Wierch, stamtąd Doliną Jarząbczą na Polanę Chochołowską. Czas przejścia na Trzydniowiański Wierch: 2 h, ↓ 1:45 h

• 2:10 h (od wylotu doliny 6,5 km) – schronisko PTTK na Polanie Chochołowskiej. Z różnych miejsc polany wychodzą dalsze szlaki turystyczne:

– żółty Bobrowieckim Żlebem na Grzesia. Czas przejścia: 1:30 h, ↓ 1 h
– przedłużenie zielonego szlaku, prowadzące Doliną Chochołowską Wyżnią na grzbiet między Rakoniem i Wołowcem. Czas przejścia: 2:15 h, ↓ 1:45 h
– czerwony szlak na Trzydniowiański Wierch przez Wyżnią Jarząbczą Polanę, stamtąd zejście przez Kulawiec i Krowi Żleb na polanę Trzydniówka. Czas przejścia na Trzydniowiański Wierch: 2:20 h, ↓ 1:55 h
– żółto-biały Szlak Papieski do Doliny Jarząbczej przez Wyżnią Jarząbczą Polanę, biegnący razem ze szlakiem czerwonym. Czas przejścia: 50 min, ↓ 45 min

Dolina Iwaniacka

Dolina Iwaniacka jest to dolina w Tatrach Zachodnich między stokami Kominiarskiego Wierchu i Ornaku, zbiegająca spod Iwaniackiej Przełęczy (1459 m n.p.m.) do Doliny Starorobociańskiej. Jej wylot znajduje się na wysokości ok. 1085 m. Nazwa doliny pochodzi od polany Iwanówka, mieszczącej się przy wylocie doliny, na jej północnym stoku. Kiedyś dolina była wypasana.

Dolina wycięta jest głównie w czerwonych piaskowcach kwarcystycznych. Jej dnem płynie Iwaniacki Potok uchodzący do Starorobociańskiego Potoku. W niektórych miejscach} gubi on wodę, która wsiąka w przepuszczalne podłoże. Dolina jest porośnięta lasem świerkowym.

– żółty z Doliny Chochołowskiej. Początkowo biegnie razem z czarnym, na polanie Iwanówka oddziela się od niego i prowadzi przez Dolinę Iwaniacką i Iwaniacką Przełęcz do schroniska na Hali Ornak. Ok. 2:15 h, z powrotem 2:05 h

Dolina Iwaniacka Tatry

Iwaniacka Przełęcz

Iwaniacka Przełęcz, Iwanicka Przełęcz jest to przełęcz mieszcząca się na wysokości 1459 m n.p.m. w Tatrach Zachodnich między Kominiarskim Wierchem (1829 m) i Suchym Wierchem Ornaczańskim (1823 m) w grzbiecie Ornaku. Jest to duże, silnie wgłębione siodło zbudowane z miękkich łupków i dolomitów, wywodzących się z dolnego triasu. Wschodnie stoki poniżej przełęczy to Dolinka Iwanowska, stoki zachodnie to Dolina Iwaniacka. Na przełęczy znajduje się nieduża polana otoczona lasem. Dawniej rozciągały się z niej rozległe widoki na Dolinę Tomanową, Ciemniaka, Smreczyński Wierch, Kamienistą i bardzo bliskie zarastania lasem widoki stają się coraz bardziej ograniczone. Nazwa przełęczy pochodzi od położonej na zachodnich zboczach polany 
Iwanówka.

 – żółty szlak ze schroniska PTTK na Hali Ornak Iwanowską Dolinką na przełęcz i dalej Doliną Iwaniacką do leśniczówki w Dolinie Chochołowskiej.

• Czas przejścia ze schroniska na przełęcz: 1:15 h, ↓ 50 min
• Czas przejścia z przełęczy do leśniczówki: 1:10 h, ↑ 1:30 h

 – zielony grzbietem Ornaku na Siwą Przełęcz i przełęcz Liliowy Karb. Czas przejścia: 2:20 h, z powrotem 1:55 h


Iwaniacka Przełęcz stanowi bardzo praktyczne połączenie pomiędzy Doliną Kościeliską i Doliną Chochołowską.

Ornak

Ornak jest to grzbiet górski, na którym mieści się szczyt o tej samej nazwie (Ornak 1854 m n.p.m). Grzbiet znajduje się w Tatrach Zachodnich oddzielaj część górną Doliny Kościeliskiej (Dolinę Pyszniańską) od górnej sekcji Doliny Chochołowskiej (Doliny Starorobociańskiej).

Długi grzbiet Ornaku posiada cztery szczyty, niewiele wznoszące się ponad grań główną. Są to od strony Iwaniackiej Przełęczy: Suchy Wierch Ornaczański (1832 m n.p.m.), Ornak, Zadni Ornak (1867 m n.p.m.) i Kotłowa Czuba (1840 m n.p.m.). Od Suchego Wierchu Ornaczańskiego Ornak odseparowany jest Wyżnią Przełęczą Ornaczańską (1925 m n.p.m.), od Zadniego Ornaku Ornaczańską Przełęczą (1795 m n.p.m.). Zbocza zachodnie Ornaku pomiędzy Pośrednim Żlebem i żlebem Graniczniakiem (Skrajna Wolarnia), opadające długim grzbietem do Doliny Starorobociańskiej, dawniej stanowiły teren wypasowy Hali Stara Robota. Zbocza wschodnie (Szeroki Upłaz) stanowiły teren wypasowy Hali Ornak. Na dzień dzisiejszy, po zaprzestaniu w 1947 r. wypasu, zarosły już w dolnej części lasem lub kosówką, część zboczy porasta murawa z czerwieniącymi pędami situ skuciny, a tylko sam wierzchołek jest skalisty. Zauważalne już na zboczach kępy kosodrzewiny sugerują, że w nieodległej przyszłości całe zbocza zarosną i powstaną na nich typowe dla Tatr piętra roślinne.

źródło: Ornak

Siwa Przełęcz

Siwa Przełęcz jest to niewielkich rozmiarów przełęcz przełęcz w grzbiecie Ornaku między jego ostatnim na południe szczytem ? Kotłową Czubą (1840 m) a granią Siwych Turni w Tatrach Zachodnich. Przełęcz położona jest na wysokości 1812 m n.p.m. i posiada postać długiego, trawiastego grzbietu. Dzieli ona Dolinę Pyszniańską (górne odgałęzienie Doliny Kościeliskiej) od Doliny Starorobociańskiej (górne odgałęzienie Doliny Chochołowskiej). Z przełęczy i całego grzbietu Ornaku możemy podziwiać rozległe widoki, zarówno na Tatry Wysokie, a także Zachodnie. Wyjątkowo ładnie prezentuje się stąd Kamienista, Błyszcz z Bystrą i Starorobociański Wierch. Jest to również doskonałe miejsce do oglądania niedostępnych dla turystów rejonów Doliny Pyszniańskiej i Tomanowej. Możemy zobaczyć Smreczyński Staw. Poniżej przełęczy, na wschodnich stokach Ornaku dostrzec można niewielkie Siwe Stawki, znajdujące się w Siwej Kotlince.

Rejon przełęczy porasta niewysoka murawa z z sitem skuciną, którego rudziejące pędy barwią już w połowie lata stoki na kolor czerwonawy. W murawie zakwitają liczne gatunki granitolubnych alpejskich roślin, np. dzwonek alpejski, kuklik górski. Rejon przełęczy i całe stoki Ornaku były kiedyś wypasane. Pojawiające się po zaprzestaniu wypasu kępy kosodrzewiny sugerują, że wkrótce cały ten obszar straci charakter hali górskiej i stanie się piętrem kosówki.






źródło: Siwa Przełęcz