Mała Wysoka (słow. Východná Vysoká, wcześniej Malá Vysoká) jest to słowacki szczyt w głównej grani Tatr posiada wysokość 2429 m n.p.m., położony pomiędzy przełęczami: Polski Grzebień (Poľský hrebeň) i Rohatka (Príelom). Pierwsza odgradza go od masywu Wielickiego Szczytu, druga od Turni nad Rohatką i Dzikiej Turni. Szczyt ma kształt tępej piramidy i jest zwornikiem dla odbijającej w stronę południowo-wschodnim długiej grani bocznej z licznymi, małymi odgałęzieniami. Grań ta rozdziela doliny Staroleśną (Veľká Studená dolina) i Wielicką (Velická dolina). Po rozgałęzieniu w Staroleśnym Szczycie (Bradavica) ramiona grani obejmują wcinającą się pomiędzy niedużą Dolinę Sławkowską (Slavkovská dolina).
Mała Wysoka pozostaje dostępna dla turystów z przełęczy Polski Grzebień. Szlak jest zabezpieczony w 1892 r. Pierwsi turyści byli na szczycie już w 1888 r. latem, zimą w 1910 r. Panorama ze szczytu na trzy wielkie doliny: Białej Wody, Wielicką i Staroleśną oraz otaczające je granie należy do najcudowniejszych widoków w Tatrach. Pierwszym potwierdzonym zdobywcą szczytu był László Jármay, być może z przewodnikiem Jakobem Horvayem, w 1888 r. Zimą pierwsi na szczycie byli Hermann Schweickhart, Otto Schweickhart i János Vigyázó 22 marca 1910 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz