Zamek w Będzinie, jest budowlaną perełką. Niby nie za duży, jednakże w swojej niezwykłej konstrukcji budzi podziw. Na pewno pozostaje sentyment do tego obiektu i nie przepuściliśmy sposobności, żeby ponownie zobaczyć ten obiekt zamkowy. Poboczną atrakcją stała się dość późna pora w jakiej odwiedziliśmy warownię. Możemy mówić o ogromnym szczęściu, ponieważ dojeźdzając do Będzina przestał kropić deszczyk, a jak już bylismy pod zamkiem, tak jakby na nasze zamówienie włączono halogeny oświetlające warownię.
Następny cel - Zamek w Łęczycy. Twierdza należy do gatunków zamków miejskich, pozostała zbudowana na zarysie czworokąta o przestrzeni 2600 m2. Usytuowana w południowo-zachodnim narożniku otoczonego murami kolektywu miejskiego, od jakiego rozdzielała ją zasilana wodami Bzury fosa. Umiejscowiony na sztucznie uformowanym kopcu ziemnym zamek wzniesiony był w partii fundamentowej z kamienia, zaś wyżej z gotyckiej cegły. Dzisiaj składa się z bardzo wystawnego skrzydła zachodniego z trzykondygnacyjnym budynkiem wskazywanym Domem Nowym, wieżą bramną i narożną ośmioboczną wieżą. Mur obwodowy ma maksymalnie ok. 10 m wysokości, jednak w dużej części jest zrujnowany i znacznie niższy.
Mejscowe opowieści powiązane są prawie w komplecie z diabłem Borutą występującym pod rozmaitymi sylwetkami. Jako arystokrata spaceruje w kontuszu po dziedzińcu zamkowym, pod sylwetką sowy pilnuje skarbów w lochach zamkowych, w wodach Bzury jako Boruta-topielec przyjmuje kształt ryby z rogami, po polach galopuje nocami Boruta- ogier, miód podbiera pszczelarzom Boruta-bartnik.
Zaczątki Boruty sięgają XIV w. Wtedy to Kazimierz Wielki wyruszył z Krakowa do Łęczycy, jednakże blisko schyłku podróży jego kareta ciągnięta przez 6 koni spadła z grobli i zapadła się dogłębnie w bagno. Świta władcy nie zdołała sobie z tym poradzić, musiano przeto poszukać pomocy. Wokoło był tylko las i błota jak również mała dróżka w las. Jeden ze służących poszedł więc nią i niebawem zobaczył grupkę ludzi, którzy z drewna sosnowego wytapiali smołę. Zwano ich borutami, bo wiele czasu spędzali w borze. Jeden z nich zaoferował pomoc królowi. Sługa prosił, żeby szli wszyscy ale tamci uparcie oświadczali, że jeden boruta w zupełności wystarczy. I istotnie za pomocą grubego sznura wyciągnął po kolei wszystkie konie, a nastepnie i samą karetę. Wdzięczny monarcha nadał borucie szlachectwo i uczynił zarządcą jego łęczyckich dóbr. Ten jednakże zapomniał skąd się wywodzi i stał się dla ludu okrutnym ciemiężcą. Po śmierci arystokraty-boruty ludzie ruszyli na zamek odebrać zagrabione im pieniądze. Nic nie znaleźli, a dwa dni dalej zniknęło także ciało umarłego. Od tego momentu zaczęto mówć o diable Borucie. Podobno nadal pilnuje on skarbów w lochach zamkowych. A z tego czasu do chwili teraźniejszej zachowało się ludowe powiedzenie: nie ma diabła gorszego, gdy się stanie pan z ubogiego.
Zamek w Gniewie na szczęście ulokowany jest po należytej dla nas stronie Wisły. Zdziwieniem dla nas było dojrzenie tabliczki z zakładem Rolls Royce\'a w Gniewie. Naturalnie chodzi tutaj o silniki do statków. Na zamku uśmiechęło się do nas szczeście, gdyż akurat trafiliśmy na wesele i obiekt był o tak wczesnej porze otwarty...
Jest to podobno najlepiej zachowanych obiekt Krzyżacki na Pomorzu. Stoi na wielkiej skarpie na zachodniej części Wisły. Zamek ma układ bliski kwadratowi o boku 47 m z czterema wieżyczkami w narożach i wewnętrznym dziedzińcem. Wszystkie skrzydła zamku mają jednorodną wysokość, jednak liczba kondygnacji jest różna, ponieważ niektóre sale jak np. kaplica i kapitularz w części południowej były znacznie wyższe od innych komnat. W skrzydle północnym mieściły się komnaty komtura a okresowo i wielkiego mistrza Kuchmeistera, który zrezygnował z urzędu i osiadł w Gniewie. Piwnice jak również parter poświęcono na cele gospodarcze, były tu m.in. kuchnia, piekarnia i magazyn. Zamkowe mury wieńczą wąskie korytarze ze strzelnicami udostępnione wizytującym czyli dawne ganki strażnicze. Elewacje wschodnia i zachodnia mają jednocześnie skromne, jednak wyróżniające je ozdobny szczyty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz